Aharon, hayatını oğlu Uri'ye adamış bir baba figürü olarak karşımıza çıkıyor. Gerçek dünyadan uzakta, sakin bir rutin içinde birlikte yaşamaktalar. Ancak Uri'nin otistik olduğunu ve artık genç bir yetişkin olduğunu hesaba katarsak, onun için özelleştirilmiş bir evde yaşamanın zamanı gelmiş olabilir. Bu süreçte...
Aharon, tüm yaşamını Uri'ye adayan kendini karşılıksızca seven ve fedakar bir baba rolünü üstlenmiş bir karakter. İkili, dünyanın karmaşasından ve gürültüsünden uzak, huzurlu ve dikkatle kurgulanmış bir rutin içinde bir arada yaşıyorlar. Bu rutin, onların yaşam düzeninin ayrılmaz bir parçası olmuş, bir yandan da etraftaki tüm gerçeklikten onları yalıtıyor. Fakat bu hikayenin bir diğer karmaşık boyutu, Uri'nin otizm spektrumunda yer alması. Uri artık genç bir yetişkin ve belki de otizminin gerektirdiği özel ihtiyaçlarını daha iyi karşılayabilecek bir evde yaşamanın zamanı gelmiştir.
Baba Aharon ve oğlu Uri arasında geçen bu derin ve dokunaklı hikaye, sevgi ve fedakarlık üzerine önemli bir ders veriyor. Ayrıca otizmin görünmeyen yüzünü, otistik bireylerin ve onların ailelerinin gündelik hayatlarında yaşadıkları zorlukları gözler önüne seriyor. Belki de bu yüzden, film boyunca izleyenleri hem duygusal bir yolculuğa çıkarıyor hem de onlara sosyal bir farkındalık kazandırıyor. Bu noktada, filmi izleyen herkesin, Uri'nin hayatındaki bu önemli değişikliklere nasıl tepki vereceğini merakla bekliyoruz...
