Sinemanın derinliklerinde, bir kez daha uzaya doğru bir yolculuğa çıkmaya hazırlanıyoruz. Hedefimiz, bu sefer Dünya'nın hemen dışındaki evimiz, Uluslararası Uzay İstasyonu. Filmimizin başrolünde ise, her biri başlı başına birer kahraman olan bir astronotumuz var.
Bu astronot, belki de sinema tarihinin en zorlu görevlerinden birini üstlenmekte: tam bir yıl boyunca Uluslararası Uzay İstasyonu'nda yaşamak. Bu süre zarfında yalnızca teknik ve fiziksel zorluklarla değil, aynı zamanda psikolojik sorunlarla da baş etmek zorunda. Uzayda, bir yıl Dünya saatiyle ne kadar uzun sürebileceğini tahmin etmek zordur. İnsanın aklını yavaş yavaş kemiren sessizlik, sonsuz boşluk, ağırlıksızlık hissi ve Dünya'yı uzaktan izlemenin verdiği özlem gibi unsurların hepsi bu filmde başarılı bir şekilde işlenmiş.
Ayrıca filmin, astronotların eğitim süreçlerini, nasıl bir disiplin ve çaba gerektirdiğini, bir yıl boyunca uzayda yaşamanın ne anlama geldiğini ve bu süre zarfında ne tür deneyimler yaşanabileceğini de ele alması takdire şayan. Bu film, sadece bir bilim kurgu hikayesi olarak değil, aynı zamanda insan doğasının sınırlarını test etme ve kişisel dayanıklılığı kutlama amacı taşıyan bir dram olarak da karşımıza çıkar.
En nihayetinde, bu film sadece uzay yolculuklarının epik hikayesini anlatmakla kalmıyor, aynı zamanda seyircisini ne kadar ileri gitmeye istekli olduğumuzu ve ne kadar çok dayanabileceğimizi sorgulamaya da davet ediyor.
