Bir annenin sevgisi, dünyadaki en güçlü duygulardan biridir, ancak bu sevgi tükendiğinde ve yerini öfke aldığında, sonuçları korkunç olabilir. Sevgi yoksunluğu, çarpık bir zihin ve yaralı bir ruhun derinliklerinde birikmiş olan nefret ve intikam arzularını besler. Bu anne, içindeki tükenmiş sevginin yok oluşuyla birlikte, adalet kavramını çarpık bir biçimde yeniden tanımlar. Artık o, bir seri katile dönüşmüştür; öfkesi, mantığının önüne geçmiştir. Kurbanlarını, hak ettiklerine inandığı bir cezayla yüzleştirirken, çevresindeki her şeyi altüst eder. Kendi acısını ve öfkesini, intikam için bir silah olarak kullanır. Her bir cinayeti, onu bu yola iten geçmişin bir yankısıdır ve bu yankılar giderek daha güçlü bir şekilde geri döner.
