Mahkum bir kadın, ölmekte olan annesini görmek için hapishaneden bir hafta sonu izni alır. Ancak bu süreçte, yeni başlamış bir gardiyan onu kontrol altında tutma mücadelesi verir. Film, hapishane hayatının sert ve acımasız ortamından, kısa bir süreliğine de olsa ayrılan ve dış dünyayla yeniden bağlantı kurma fırsatı bulan bir mahkumun hikayesini izleyiciye sunuyor.
Mahkumun özgürlüğe olan açlığı ve annesiyle geçireceği son anlarına dair duyduğu derin duygusal bağ, onu kontrol altında tutmaya çalışan genç gardiyanla arasında bir gerilim oluşturuyor. Gardiyanın sadece işini yapıyor olmasına rağmen, duygu-durum ikilemi nedeniyle anlayış ve hoşgörü ile yaklaşması gereken bir durumda buluyor kendini.
Bu durum, hapishane sistemine genel bir bakış açısı sağlarken, aynı zamanda gardiyanın mesleki ve kişisel çatışmalarını da gözler önüne seriyor. Hapishanede mahkum kontrolünün ne kadar zor olduğunu, mahkumların hatta gardiyanların bile duygusal sorunlarla başa çıkmak zorunda olduğunu etkileyici bir şekilde yansıtıyor.
Film, izleyiciye hapishane dünyasının çıplak gerçekleriyle birlikte, insan doğasının karmaşıklığını ve zorluklar karşısında hayatta kalma mücadelesini de gösteriyor. Mahkumun annesiyle veda etmesine izin verilen toplumun adalet anlayışı ve gardiyanın onu kontrol etme çabası arasındaki çatışma, izleyicinin kendi adalet kavramları üzerinde düşünmesine neden oluyor.
