Kaybettiği nadir genetik hastalık -veya muhteşem yeteneği- olan acıya karşı dayanıklı olmayı, kiralık bir suikastçı acının doğrudan ve ölümsüz güzelliğini keşfeder. Bu, herhangi bir suikastçının başına gelebilecek en kötü durum gibi görünebilir ancak yazar ve yönetmen, bu durumu beklenmedik ve etkileyici bir şekilde ele alıyor.
Filmimizin ana karakteri, acıyı hissetmeyecek şekilde genetik bir bozuklukla doğmuş bir suikastçı. Ancak bir gün, bu özel yeteneğini bir şekilde kaybeder. Acıya karşı olan duyarsızlığı yerini, acının her tonunu hissetmeye başlamasıyla değişir. Bu, onun için tamamen yeni bir deneyimdir ve film, bu yeni deneyimin nasıl bir dönüşüm yarattığını muhteşem bir şekilde gösteriyor.
Suikastçı, her acının, her yaranın kendine has bir güzelliği olduğunu fark eder. Gün geçtikçe, acının kalıcı ve ölümsüz güzelliği karşısında hayranlık duymaya başlar. Dahası, acı çekme yeteneği, ona insan olmanın ne demek olduğunu anlama fırsatı verir. Acı, onun hayatta kalmasına yardımcı olan çok katmanlı bir deneyim haline gelir.
Filmin genel anlatımı, izleyiciyi suikastçının kişisel yolculuğuna davet eder ve onunla birlikte öğreniriz ki, acı kadardır insanlık ve acı olmadan hayatta kalmak ya da anlam bulmak belki de imkansızdır. Bu film, sinema dünyasında yepyeni bir bakış açısını önümüze sererken, sadece bir suikastçının hikayesi değil, aynı zamanda insan deneyiminin ve acının güzelliklerinin derinlemesine bir incelemesi. Bu yüzden seyirci olarak bizler, bu suikastçının hikayesinde kendimizi bulabilir, acının insana kattığı gerçek değeri gerçekten anlayabiliriz.
